Ahaz ji Tîglat-Pîleserê Padîşahê Aşûrê re, qasid şand û got: “Ez xulamê te û kurê te me. Were min ji destên Padîşahê Aramê û Padîşahê Îsraêlê rizgar bike ku li dijî min serî rakirine.”
“Ma em dîsa emrên te bişikênin û bi gelên ku tiştên kirêt dikin re bibin merivên hev? Ma heta ku tu me biqedînî û kesên saxmayî nemîne, tê li me hêrs nebî?
Belkî Xwedayê te Xudan, gotinên fermandarê ku xweyê wî Padîşahê Aşûrê ew şandî û pê Xwedayê Jîndar tinazên xwe kirin, bibihîze û ji ber van gotinan wî ceza bike. Divê tu ji kesên me yên mayî re dua bikî.’”
“Ya Mala Aqûb! Ya bermayiyên Mala Îsraêl! Hûn kesên ku ji dema ji zikê dayikê derketine, Ji dema ji zik çêbûne Heta niha ez we hildigirim, min bibihîzin!
Kî di nav we de ji Xudan ditirse Û guhdariya dengê xulamê wî dike? Kesê ku di tariyê de diçe û ronahiya wî tuneye, Bila bi navê Xudan ewle be û xwe bispêre Xudan.
Li welêt dehyeka mirovan jî bimîne, Wê dîsa bê şewitandin. Wekî darberû û darmaziyan, gava qelibîn, Wê tenê qurmê wan bimîne. Ziriyeta pîroz wê wekî wî qurmî be.”
Ji saxmayiyên gelê Cihûda ku mêvandariya Misrê dikin, wê tu kes nefilite û sax nemîne. Wê venegerin welatê Cihûda. Tevî ku bixwazin vegerin jî û li wir rûnin, ji xeynî hinek kesên filitî ne, wê venegerin.’”
“Gava Efrayîm nexweşiya xwe, Cihûda birîna xwe dît, Efrayîm çû Aşûrê Û ji padîşahê mezin alîkariyê xwest. Lê ew nikare şifa bide we, Nikare birîna we bikewîne.