Cara sisêyan pêncî zilamên xwe û fermandarê wan şand. Fermandarê sisêyan a her pênciyan hat li ber Êlyas çok da û jê lava kir û got: “Ya zilamê Xwedê, lava dikim, bila heyfa te li min û li van pêncî xulamên te bê.
Wê Minaşşe Efrayîm, Efrayîm jî Minaşşe bixwe. Wê herdu bavêjin ser Cihûdayê. Lê dîsa jî wê hêrsa Xudan danekeve, Wê destê wî li dijî wan dirêjkirî bimîne.
Li ser vê yekê civîneke mezin a hemû mêrên ku zanibûn jinên wan ji îlahan re bixûrê pêdixistin, hemû jinên li wê derê disekinîn û tevahiya gelê ku li herêma Patrosê ya Misrê bersiv da Yêremya û got:
Ya Xudan, ma çavê te ne li ser rastiyê ye? Te li wan xist, lê ew li ber xwe neketin, Te ew qedandin, lê wan terbiye qebûl nekir. Wan rûyê xwe ji kevir hişktir kir û nexwest vegerin.
“Ew zimanê xwe wekî kevanê ditikînin, Bi derewan, ne bi dirustiyê li welêt hêzdar bûn. Çimkî ew xerabiyê li ser xerabiyê dikin Û min nas nakin.” Ev e gotina Xudan.