Xudan wiha dibêje: “Ka ew nivîsa jinberdanê? Ka yê ku min diya we pê berda? Min hûn firotin kîjan deyndarê xwe? Va ye hûn ji ber xerabiyên xwe hatin firotin, Ji ber serhildanên we diya we hat berdan.
Wê hejmara jinebiyên wan ji sêlaka deryayê bêtir be. Ezê nava rojê bi ser dayika xortan de xerabkaran bişînim Û jinişkave saw û tengasiyê bînim ser wan.
Li ser pêxemberan: Dilê min şikest, hemû hestiyên min sist bûn. Ji ber Xudan û gotinên wî yên pîroz, Ez bûm wekî zilamekî serxweş, Wekî zilamekî şerabê ew têk birî.
“Erzê diya xwe bişikênin, erzê wê! Çimkî êdî ew ne jina min e, Ez jî ne mêrê wê me. Bila zinakariyê ji ser rûyê xwe, Fahîşetiyê jî, ji sing û berê xwe bavêje.
Gotina Xudanê Karîndar ev e: “Wê rojê ezê ji welêt navê pûtan rakim. Wê careke din navê wan neyê bibîranîn. Ezê pêxemberên derewîn û ruhê qirêjî ji welêt dûr bixim.