Dema ku tevahiya gelê Îsraêl dît padîşah li wan guhdarî nake, gel bersiv da padîşah û got: “Çi para me ji Dawid heye, Çi mîrasa me ji kurê Yêşa? Ya Îsraêl, bila herkes vegere konê xwe! Ya Dawid, tu jî hay ji mala xwe hebe.” Paşê gel vegeriya konên xwe.
Wê pir gel herinê û bêjin: “Werin Çiyayê Xudan, Werin, em herin Mala Xwedayê Aqûb, Ku ew riyên xwe hînî me bike Û em di rêçikên wî de bimeşin.” Çimkî wê rê û rêbaz ji Siyonê Û gotina Xudan ji Orşelîmê derkeve.
“Va ye, roj tên Ku ezê ji bo Dawid guliyekî rast rakim.” Ev e gotina Xudan. “Wê wekî padîşahekî serweriyê bike. Wê bi şehrezayî tevbigere Û li welêt rastî û edaletê pêk bîne.
Wê ev bajar ji bo min û hemû miletên dinyayê yên ku tevahiya qenciya ez bi wan dikim bibihîzin, bibe navekî şahî, berzî û pesindanê. Wê ji ber hemû xêr û qenciya ku ez didim wan, bitirsin û bilerizin.’
Lê li ezmanan Xwedayek heye ku siran vedike. Wî ji Nebûxadnessarê Padîşah re gotiye ka wê di rojên pêş de çi bibe. Xewn û dîtiniyên ku te di nav nivînan de dîtine, ev in:
Gelên Cihûda û Îsraêl wê ji nû ve bibe yek. Wê ji xwe re serekekî tekane kifş bikin û wê ji welatê xwe derkevin. Ji ber ku wê roja Yîzreyêlê bibe rojeke mezin.
Birano, ez naxwazim ku hûn ji vê sirê bêhay bin, da ku hûn xwe zana nebînin. Sir ev e ku dilê pareke gelê Îsraêlê hişk bû, heta ku hejmara miletên ku wê xilas bibin temam bibe.