Herwiha Yoşiya ji bo gotinên Şerîeta di nivîsa Hîlqiyayê Kahin di Mala Xudan de dîtibû hat nivîsandin pêk bîne, cinbaz, kesên bi ruhan dişêwirîn, pûtên malê, pûtên din û li welatê Cihûda û li Orşelîmê tiştên kirêt ku hatine dîtin, hemû ji holê rakirin.
Kincên ku wê çêkin ev in: Bersing, êfod, xiftan, mîntanê binexş, şaşik û şûtik. Ji bo ku ji min re kahintiyê bikin wê ji kekê te Harûn û kurên wî re van kincên pîroz çêkin.
Dergehên bajêr ketin erdê, Wî zirze şikandin û avêtin. Padîşah û serekên wê, li nav miletan in. Şerîet êdî tuneye, Ji Xudan, dîtinî nayên pêxemberên wan.
Wê bi gelek kesan re, ji bo heft deman peymaneke saxlem çêke. Lê piştî ku nîvê heft demê derbas bû, wê qurban û pêşkêşiyê rake. Heta biryara wêrankirinê, wê serekê wêranker tiştên kirêt deyne ser beşê jorîn ê Perestgehê.”
Çimkî pûtên malê bersivên vala didin. Falbaz dîtiniyên derewîn dibînin Û beredayî bi behskirina xewnên pûç teselî dikin. Loma gel mîna pêz da rê, Di eziyetê de ye, çimkî şivan tuneye.
Gotina Xudanê Karîndar ev e: “Wê rojê ezê ji welêt navê pûtan rakim. Wê careke din navê wan neyê bibîranîn. Ezê pêxemberên derewîn û ruhê qirêjî ji welêt dûr bixim.
Lê ew qîriyan: «Bila ji me dûr be, bila ji me dûr be! Wî li xaçê bixe!» Pîlatos ji wan re got: «Ma ez padîşahê we li xaçê bixim?» Serekên kahînan bersîva wî dan: «Ji Qeyser pê ve, padîşahê me tune.»
Pênc zilamên ku sixûriya herêma Layîşê dikir, ji birayên xwe re got: “Hûn dizanin ku di yek ji van malan de, êfodek, pûtên malê û pûtekî rijandî hene? De ka bêjin, hûnê çi bikin!”
Ahiya jî bi wan re bû ku êfod dianî. Ahiya kurê Ahîtûv û Ahîtûv jî birayê Îxavod bû. Ahîtûv û Îxavod kurên Pînehas bûn. Pînehas jî kurê Eliyê kahinê Xudan bû ku li Şîloyê dima. Tu kes bi çûyîna Yonatan nehesiyabû.
Kahin got: “Va ye şûrê Golyatê Filîstî ku te li Newala Elayê ew kuştibû. Şûr, ew li pişt êfodê bi kincekî hatibû pêçandin. Dixwazî bibe. Wekî din tiştekî din tuneye.” Dawid got: “Jê çêtir tuneye, bide min.”
Li ser vê yekê padîşah, emir da Doêg û got: “Tu here kahinan bikuje.” Doêgê Edomî jî çû kahin kuştin. Wê rojê Doêg, heştê û pênc kesên ku kirasê kahintiyê yê kitan li wan bûn kuştin.