Wê berê xwe nedin gorîgehên ku bi destên xwe çêkirine. Wê li yê ku tiliyên wan çêkiriye nenêrin. Wê ne li pûtên Aşêrayê û ne jî li gorîgehên bixûrê binêrin.
Ma kî ewqasî şehreza ye ku vê yekê fêm bike? Ma devê Xudan ji kê re got ku ew gotina wî eşkere bike? Ji bo çi welat tune û wêran bû. Çima bû beriyeke wisa ku kes tê re derbas nabe?
“Ezê Mala Cihûda hêzdar bikim, Ezê Mala Ûsiv rizgar bikim. Ji ber ku ez li ber wan dikevim, Ezê wan ji sirgûnê vegerînim. Wê bibin çawa ku min ew red nekiribin. Çimkî ez Xwedayê wan Xudan im, Ezê bersiva wan bidim.
Şimûn ew pîroz kirin û ji diya wî Meryemê re got: «Ev zarokê ha ji bo ketin û rabûna gelekan li Îsraêlê hatiye danîn û ew nîşanek e ku li hember derkevin,
Karên ku tu kesî nekirine, eger min di nav wan de nekiribana, wê gunehên wan tunebûya. Lê niha wan dît û dîsa hem ji min hem jî ji Bavê min nefret kirin.
Pîlatos jî jê re got: «Nexwe tu padîşah î?» Îsa bersîv da û got: «Tu ji bo min dibêjî ku ez padîşah im. Ez ji bo vê yekê ji dayik bûme û ji bo vê yekê hatime dinyayê, da ku ez ji rastiyê re şahidiyê bikim. Her kesê ku ji aliyê rastiyê be, guhê xwe dide dengê min.»
û strana xulamê Xwedê Mûsa û strana Berx distrandin û digotin: «Ya Xudan, Xwedayê karîndarê her tiştî, Karên te mezin û ecêb in; Ya Padîşahê miletan, Riyên te rast û dadperwer in.