Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Hoşêya 14:5 - Kurmanji Încîl

5 Ezê ji gelê Îsraêl re bibim wekî xunav. Wê wekî sosinan kulîlk veke, Mîna sedra Lubnanê kok vede.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Hoşêya 14:5
32 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Ew wekî rojeke bêewr, Wekî şewqa serê sibê tê dîtin. Bi biriqîna wî, piştî baranê di axê de giya şîn dike.”


Kesên ji Mala Cihûda filitîn û sax man, Wê dîsa ber bi jêr ve kok bidin, Ber bi jor ve jî fêkî bidin.


Koka min digihîşt avê Û xunav hemû şevê li ser çiqlên min dima.


Ev wek xunava Çiyayê Hermonê ye, Ku li Çiyayê Sîyonê diherikîne. Çimkî Xudan li wê derê, Bereket û jiyana herheyî difermîne.


Bila, li erdê, li serê çiyan, Bi zêdebarî genîm hebe! Bila simbil wek Lubnanê berdar bin, Gelê bajêr wek giya kulîlk bidin!


Wek barana ku li ser mêrga nûbirrî dibare, Bila ew, wek taviya ku axê av dide, bê!


Te axa pêş wê vekir, Wê kûr tor berda, welat tije kir.


Zilamê rastdar, wê wek dara xurmê geş bibe, Wek dara Sedir a Lubnanê mezin bibe.


Ew li mala Xudan hatine danîn, Wê li hewşa Xwedayê me şitil bidin.


Hêrsa padîşah wekî himîna şêrê ciwan e, Lê razîbûna wî wekî xunava ser giyê ye.


Evîndarê min, ê min e, Ez jî ya wî me. Li nav sosinan pezê xwe diçêrîne.


Herdu memikên te, wekî cotek karxezal, Mîna cêwîkên xezalekê ne Ku di nav sosinan de diçêrin.


Gelê Îsraêl, tê wê rojê bêjî: “Ya Xudan, ez ji te re spasdar im. Tu li min hêrs bibûyî, Lê hêrsa te daket Û te ez teselî kirim.


Çimkî Xudan ji min re wiha got: “Wekî tava zelal di ronahiya rojê de, Mîna ewrê xunavê di germa dema palehiyê de, Ezê bi bêdengî ji cihê xwe mêze bikim.”


Lê wê miriyên te vejin, Wê bedenên wan rabin. Kesên di nav tozê de dijîn, Şiyar bin û bi kêf biqîrin! Çimkî xunava te xunava ronahiyê ye Û wê dinya miriyên xwe bîne jiyanê.


Wê di rojên bê de Aqûb kok bide, Wê Îsraêl bûtik bide, kulîlk veke Û tevahiya dinyayê bi fêkiyan dagire.


Wê her der bibe kulîlk, Wê şa be û bi kêf biqîre. Wê rûmeta Lubnanê, Rewnaqiya Karmel û Şaronê bê dayîn. Wê rûmeta Xudan, Rewnaqiya Xwedayê me bibînin.


“‘Çimkî ezê avê bi ser axa tîbûyî de, Rûbaran bi ser erdê ziwa ve birijînim. Ezê ruhê xwe bi ser ziriyeta te re Û bereketa xwe bi ser şaxên te re birijînim.


Ezmanno, ji jor ve dilop bikin, Bila ji ewran edalet bibare. Bila ax vebe û fêkiyê rizgariyê bide, Bila rastî ji erdê bavêje der. Ez, Xudan, min ew afirandin.”


“Min riyên wan dîtin, lê ezê şifayê bidim wan. Ezê rêberiya wan bikim. Ezê bi teseliyê bergîdana wan bidim, Kesên ji wan şînê dikin jî ezê teselî bikim.


Yê ku fêkiyê lêvan diafirîne ez im.” Xudan dibêje: “Aştî li ser yê ku dûr e Û aştî li ser yê ku nêzîk e. Ezê şifayê bidim hemûyan.”


“Ya kurên çivanok, vegerin! Ezê we ji çivanokiya we baş bikim.” Gel dibêje: “Va ye em hatin ba te, Çimkî Xwedayê me Xudan tu yî.


Ezê bi qencîkirina bi wan re şa bibim û wan bi dilsozî hemû dilê xwe û hemû canê xwe li vî welatî daçikînim.’


Em Xudan nas bikin, Em bikevin pey naskirina wî. Wê li me mîna ronahiya serê sibê esse xuya bibe. Hatina wî wê wek baranê, Wekî barana biharê ku av dide erdê.


Wî çaxî saxmayiyên ziriyeta Aqûb Ku di nava pir gelan de dimînin, Wê bibin wekî xunava Xudan şandiye Û barana ku av dide şînahiyê. Wê xwe nespêrin kesekî Û li benda alîkariya mirovan nemînin.


Ma îlahekî wekî te heye ku sûcan dibexişîne Û serhildanên saxmayiyên gelê xwe efû dike?! Ji ber ku tu bi dilovaniyê şa dibî, Tu heta hetayê bi hêrs namînî.


«Û hûn çima ji bo cilan xeman dixwin? Li sosinên çolê binêrin ku çawa mezin dibin, ew ne dixebitin û ne jî rîs dirêsin.


«Li sosinan binêrin, çawa mezin dibin; ew ne dixebitin, ne jî rîs dirêsin. Lê ez ji we re dibêjim, Silêman jî di hemû rûmeta xwe de wek yeke ji wan li xwe nekiribû.


da ku bi baweriyê Mesîh di dilê we de rûne û hûn di hezkirinê de ra bidin û hîmgirtî bin,


Bila hînkirina min wekî baranê dilop bike, Gotina min wekî xunavê bikeve, Bila wekî barana nerm bi ser çêrê ve, Wekî taviyê bi ser giyê ve bê.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ