Li welatê wan, di nav qenciyên ku te zêde da wan de û li welatê berfireh û berdar de ku te xistibû destê wan, ji te re xulamî nekirin û dev ji karên xwe yên xerab bernedan.
“Ez çima te bibexişînim? Kurên te dev ji min berda Û bi îlahan sond xwar ku ne Xwedê ne. Gava min ew têr kirin, wan zina kir. Ew ref bi ref çûn malên fahîşeyan.
Îsraêl mêweke berdar e Ku fêkiyê xwe dide. Li gorî zêdebûna fêkî, Gorîgehên xwe jî zêde dikirin. Li gorî zêdebûna xweşiya welatê xwe, Kevirbel jî xweşik dikirin.
Ezê cezayê rojên ku wê ji Baalan re bixûr pêxistibû bidim; Wê xwe bi guhar û gustîlan xemilandibû, Dabû pey yarên xwe Û wê ez ji bîr kiribûm.” Ev e gotina Xudan.
Wê li pey yarên xwe bikeve Lê wê negihêje wan. Wê li wan bigere, Lê wê wan nebîne. Wê gavê wê bêje: ‘Ez vegerim mêrê xwe yê berê, Rewşa min a wê demê ji ya niha baştir bû!’
“Gelê min ji nebûna zanînê tune bû. Ji ber ku te zanîn red kir, Ezê te ji kahintiya xwe red bikim. Te Şerîeta Xwedayê xwe ji bîr kir. Ezê jî zarokên te ji bîr bikim.
Çimkî ezê li dijî Efrayîm bibim wekî şêrek, Ji bo Mala Cihûda bibim wekî şêrekî ciwan. Ezê wan perçe bikim û bihêlim, Ezê wan bibim û wê tu kes rizgar neke.
Îsraêl Afirînerê xwe ji bîr kir. Ji xwe re qesir çêkirin. Cihûda bajarên bisûr zêde kirin. Lê ezê êgir bi ser bajarên wan de bibarînim. Ev agir wê bircên wan daqurtîne û tune bike.”
Wan padîşah danîn, lê ji min nepirsîn; Serek ji xwe re kifş kirin, Lê haya min ji wan tunebû. Wan ji zêr û zîvên xwe ji xwe re pût çêkirin, Loma wê helak bibin.