Piştre wî Ûsiv pîroz kir û got: “Ew Xwedayê ku bavkalên min Îbrahîm û Îshaq Li ser riya wî çûn, Ew Xwedayê ku di hemû jiyana min de, Heta îro ji min re bûye şivan.
Di tevahiya tengasiya wan de ew aciz bû. Milyaketê ku ji hizûra wî hat ew rizgar kirin. Erê, Xudan bi hezkirin û rehma xwe ew rizgar kirin, Ew hildan û di hemû rojên borî de ew hilgirtin.
“Va ye ez qasidê xwe dişînim. Wê rê li pêşiya min amade bike. Rebê ku hûn lê digerin, wê jinişkave bê Perestgeha xwe. Qasidê peymana ku dilê we pê xweş e, wê bê” Xudanê Karîndar dibêje.
Piştre, em ên ku dijîn û sax mane, emê bi wan re di ewran de bên rahiştin, da ku di hewayê de em herin pêşiya Xudan û bi vî awayî emê her û her bi Xudan re bin.
Îsa di jiyana xwe ya li ser erdê de bi gazî û hawar, bi hêstirên çavan dua û lavan pêşkêşî wî kir, ku dikarî ew ji mirinê xilas bikira û ji ber xwedêtirsiya xwe hatibû bihîstin.