Êlyasê ji Tîşbeya Gîladê ji Ahav re wiha got: “Bi navê Xudanê Jîndar ê Xwedayê Îsraêl ku ez li ber sekinî me, bêyî ku ez bêjim, wê di salên bê de, ne xunav hebe, ne jî baran.”
Êlyas got: “Ez ji bo Xwedayê Karîndar Xudan gelekî xîretkêş bûm. Lê gelê Îsraêl dev ji peymana te berda, gorîgehên te hilweşandin û pêxemberên te bi şûr kuştin. Ez bi tenê mame û ketine pey min ku min jî bikujin.”
Xudan bi riya hemû zanyar û pêxemberên xwe, Îsraêl û Cihûdayê hişyar kir û got: “Li gorî tevahiya Şerîeta ku min li bav û kalên we emir kiriye û bi riya xulamên xwe pêxemberan ji we re şandiye, ji riyên xwe yên xerab vegerin û emir û qanûnên min pêk bînin.”
Xudan dîsa ji min re got: “Here ji jinika ku yarê wê heye û zinakariyê dike hez bike, çawa Xudan ji Îsraêliyên ku berê xwe dan îlahên din û dil dan bastîqê tirî hez dike.”
Xudan got: “Guh bidin gotina min: “Heke di nav we de pêxemberek hebe, Ez Xudan, ezê di dîtiniyekê de xwe pê bidim zanîn. Ezê di xewnê de pê re bipeyivim.
‹Di rojên dawîn de, Xwedê dibêje: Ezê ji Ruhê xwe bi ser hemû mirovan de birijînim. Kur û keçên we wê pêxemberîtiyê bikin Û xortên we wê dîtiniyan, kal û pîrên we wê xewnan bibînin.
Ji bo ku ez bi peyxamên pirr mezin qure nebim, di bedenê de ji min re stiriyek yanî milyaketekî Îblîs hat dayîn, ku min bide ber kulman, da ku ez qure nebim.