14 Delalê min, bibe wekî xezal û bilezîne! Mîna karê pezkoviyên li ser çiyayên bêhnxweş were!
Gava dinya hênik bû, sî dirêj bûn, Delalê min, bibe wekî xezal û were! Mîna karê pezkoviyên li ser çiya û zinaran vegere!
Ya keçên Orşelîmê! Ez bi xezalên mê, Bi pezkoviyên mê, Bi we sond didim xwarin, Hezkirinê hişyar nekin û ranekin, Heta ew bixwaze.
Evîndarê min wekî xezal û karê pezkoviyan e. Binêrin, li pişt dîwarê me disekine, Ji pencereyan li hundir dinêre, Ji qefesan temaşe dike.
Gava dinya hênik bû Û sî dirêj bû, Ezê herim çiyayê mûrê, Herim girê guniyê.
Îcar Îsa got: «Zilamekî esilzade çû welatekî dûr, da ku padîşahiyekê bistîne û dîsa vegere.
“Lê belê gava Xwedayê we Xudan we bereket bike, di hemû bajarên we de, çawa û kengê hûn dixwazin, hûnê pêz serjê bikin û bixwin. Çawa ku goştê xezal an pezkoviyekê dixwin, ji aliyê dînî ve kesên qirêj û paqij dikarin jê bixwin.
Ez di navbera herduyan de ketime tengahiyê; ez dixwazim veqetim û bi Mesîh re bim, çimkî ev hê gelek çêtir e.
Ruh û bûk dibêjin: «Were!» Û yê dibihîze bila bêje: «Were!» Û yê tî bûye bila bê; yê dixwaze bila belaş ava jiyanê bistîne.
Yê ku şahidiyê ji van tiştan re dike, dibêje: «Erê, ez zû têm». Amîn. Were, ya Xudan Îsa.