Kevoka min a xwe di qelîştokên keviran de, Keviyên zinaran de vedişêre. Bejn û bala xwe nîşanî min bide, Dengê xwe bi min bide bihîstin, Çimkî dengê te şîrîn, Bejn û bala te xweşik e.
Ez radizam, lê dilê min şiyar bû. Guhdar bin, evîndarê min li derî dixe! “Derî li min veke, dotmama min, yara min, Kevoka min a bêqisûr! Ji xunavê şil bû serê min, Ji dilopên şevê porê min.”
Hemû kesên ku di rê de derbas dibin, Ji te re bi tinazan destên xwe li hev dixin. Ji Orşelîma keç re serê xwe dihejînin û difîkînin. Dibêjin: “Ma ji vî bajarî re hat gotin: ‘Ev bi her awayî bedew e! Şahiya hemû dinyayê!’”
Wê rojê ezê Orşelîmê ji bo hemû miletan bikim kevirekî giran. Her kesê rake, wê bi awayekî xedar birîndar bibe. Wê hemû miletên dinyayê, li dijî Orşelîmê bibin yek.”