Li ser vê yekê bavê wan Îsraêl ji wan re got: “Madem wisa ye, herin. Ji berên herî qenc ên vî welatî hinek melhem, hinek hingiv, benîşt, mûr, fistiq û behîvan bixin barên xwe û wekî xelat ji wî zilamî re bibin.
Şahbanûya Sebayê sed û bîst telant zêr, gelek biharat û kevirên hêja dan padîşah. Wê ewqas pir biharat dabû Silêmanê Padîşah ku careke din ewqas biharat nehat.
Ez ketim bexçeyê xwe, dotmama min, bûka delal! Min mûra xwe da hev bi biharata xwe, Min şana xwe, tevî hingivê xwe xwar. Min şeraba xwe, tevî şîrê xwe vexwar. Hevalno bixwin, vexwin! Ji hezkirinê kêfxweş bin, evîndarno!