11 Va ye zivistan derbas bû, Baran derbas bûn û çûn.
Wî her tişt di dema wî de xweş çêkir. Wî herheyîtî kir dilê mirovan. Dîsa jî mirov, karê ku Xwedê dike ji serî heta binî fêm nake.
Dema girînê û dema kenînê, Dema şînê û dema şahiyê,
Evîndarê min peyivî û ji min re got: “Yara min, delala min, rabe û were.
Li erdê kulîlk xuya dikin. Demên stranan hatin, Dengê qumriyan li diyarê me hat bihîstin.
Bi dilê Orşelîmê re bipeyivin, Gazî wê bikin. Bêjin ku dema şer temam bû, Neheqiya wê jî hat bexişandin. Çimkî di ber hemû gunehên xwe de, Ji destê Xudan du qat stand.”
Xwezî bi wan ên ku şîndar in, Çimkî ewê bên aşkirin.
Demekê hûn tarîtî bûn, lê niha hûn bi Xudan ronahî ne. Îcar wek zarokên ronahiyê rêve herin,