10 Evîndarê min peyivî û ji min re got: “Yara min, delala min, rabe û were.
Xwedayê Îsraêl peyivî, Zinarê Îsraêl ji min re got: “Bila serwerê mirovan li ser rastiyê be, Bila bi tirsa Xwedê serweriyê bike.
Xwedê Xudan çi bêje ezê gohdar bim; Ewê ji gelê xwe û dilsozên xwe re aştiyê bêje, Da ku ew, cardin venegerin bêaqiliyê.
Ax tu çiqas delal î, yara min! Ax tu çiqas delal î. Çavên te mîna kevokan in.
Ez te dişibînim mehîna erebeyên Firewn, yara min.
Va ye zivistan derbas bû, Baran derbas bûn û çûn.
Darhejîr kerikên xwe dide, Mêw kulîlk didin, Bêhna xweş belav dikin. Yara min, delala min, rabe were.”
Va ye dengê evîndarê min, Li ser çiyayan dipengize, Li ser giran xwe hildavêje û tê.
Ez radizam, lê dilê min şiyar bû. Guhdar bin, evîndarê min li derî dixe! “Derî li min veke, dotmama min, yara min, Kevoka min a bêqisûr! Ji xunavê şil bû serê min, Ji dilopên şevê porê min.”
Xudan ji dûrî ve li wan xuya bû û got: ‘Min bi hezkirina herheyî ji te hez kir, Loma min dilsoziya xwe beramberî te berdewam kir.’
Gava Îsa ji wê derê çû, wî mirovek bi navê Metta li cihê bacxanê rûniştî dît. Îsa ji wî re got: «Li pey min were.» Metta jî rabû û li pey wî çû.
Ez bi hesûdiya Xwedê ji bo we hesûd im, çimkî min hûn ji mêrekî tenê re, ji Mesîh re nîşan kirin, da ku ez we wek keçikeke pak pêşkêşî wî bikim.
Ruh û bûk dibêjin: «Were!» Û yê dibihîze bila bêje: «Were!» Û yê tî bûye bila bê; yê dixwaze bila belaş ava jiyanê bistîne.