22 û welat jî li ber wî bikeve dest, wî çaxî hûnê bikaribin vegerin û beramberî Xudan û gelê Îsraêl nekevin bin barekî. Wê gavê wê ev der li ber Xudan bibe milkê we.
Xudan hûn deranîne rihetiyê. Gava birayên we jî derîne rihetiyê û ew jî welatê li aliyê din ê Çemê Şerîayê bistînin ku Xwedayê we Xudan dide wan, her yekî ji we dikare vegere ser mîrasa ku min daye we.’
Çawa ku Xudan rihetî daye we, gava bide wan û ew jî axa ku Xwedayê we Xudan dide wan, ji xwe re bikin milk, hûnê ji wan re bibin alîkar. Wî çaxî hûnê vegerin ser axa xwe û ji xwe re bikin milk. Çimkî Mûsayê xulamê Xudan ev axa li rojhilatê Çemê Şerîayê daye we.”
Xudan bajar û padîşahê wî dan destê gelê Îsraêl. Wî bajar û hemû kesên tê de dan ber şûran, tu kesî sax nehişt. Ya ku anîbû serê Padîşahê Erîhayê, anî serê padîşahê wê jî.
Çawa ku Xudan ji Mûsa re gotibû, Yêşû tevahiya welêt desteser kir û di nav eşîrên Îsraêl de bi milkî parve kir. Bi vî awayî şer qediya û welat di nav aştiyê de ma.
Çi kesê ku ji deriyê malê derkeve derve, wê bibe sedema mirina xwe û emê bêrî bin. Lê wê xwîna wî kesî li ser me be ku bi te re li malê dimîne û zirarek tê serî.
Va ye, çawa ku ji wan re gotibû, Xwedayê we Xudan aramî da birayên we. Niha rabin û vegerin konên xwe û welatê mîrasa xwe yê li aliyê din ê Çemê Şerîayê ku Mûsayê xulamê Xudan daye we.
Bi vî awayî eşîrên Gad, Rûbên û nîveşîra Minaşşe, ji Şîloya ku li axa Kenanê ye, ji ba Îsraêliyan rabûn û çûn. Ew çûn axa Gîladê, axa mîrasa xwe ku li ser fermana devê Xudan ku bi riya Mûsa hatiye dayîn, standibû.