Em hatin ku li vî welatî bi xerîbî bimînin. Çimkî li welatê Kenanê xelayeke giran heye û ji bo pezê me çêre tuneye. Niha, ji kerema xwe destûrê bide van xulamên xwe ku em li herêma Goşenê bi cih bibin.”
Ev kesên hanê, di serdema Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê de hatin. Wan êrîşê konên Hamiyan kir û hemû Meûniyên li wir dijîn kuştin û tune kirin. Paşê li welatên wan rûniştin. Îro jî li wir in. Çimkî li wir, ji bo pezê wan çêre hebû.
Çimkî li dijî maliyên Padîşahê Cihûdayê Xudan wiha dibêje: “Tu ji min re wekî Gîladê yî, Wekî bilindciyên Lubnanê yî. Lê ezê bi rastî te bikim berî û bajarên bêkes.
Ya mêwa Sîvmayê, Ezê ji bo te ji Yazêrê zêdetir bigirîm. Guliyên te ji golê borîn, gihîştin Yazêrê. Xerabkar bi ser rez û fêkiyên te yên havînê de hat.
Ya Xwedê! Bi gopalê xwe Ji gel û keriyê xwe re şivantiyê bike Ku li daristanê û li welatê berdar tenê dimîne. Wekî dema berê, bila niha jî li Başan û Gîladê biçêrin.
Wî ya herî bijare, ji bo xwe hilbijart. Li wir para serweriyê hatiye terxankirin. Çaxê serekên gel civiyan, Wî rastî û edaleta Xudan Ji bo gelê Îsraêl pêk anî.”
Bi vî awayî eşîrên Gad, Rûbên û nîveşîra Minaşşe, ji Şîloya ku li axa Kenanê ye, ji ba Îsraêliyan rabûn û çûn. Ew çûn axa Gîladê, axa mîrasa xwe ku li ser fermana devê Xudan ku bi riya Mûsa hatiye dayîn, standibû.