Bila gel ji te re xulamiyê bikin Û netewe serî li ber te deynin. Bibe serwerên birayên xwe, Bila kurên diya te serî li ber te bitewînin. Yên ku nifirê li te dikin, bila nifir li wan be. Kesên ku te pîroz dikin, pîroz bibin.”
Tişta hat serê wî ji jina xwe Zereşê û dostên xwe re got. Jina wî Zereşê û şêwirmendên wî jê re got: “Ew Mordexayê ku tu li ber wî kêm ketî, heke ji gelê Cihûyan be, tê pê nikaribî. Bêguman tê li ber wî tune bibî û herî.”
Çimkî Xudan ji min re wiha got: “Şêr an şêrê ciwan Çawa li ser nêçîra xwe bike himîn Û ji dengê koma şivanên li dijî wî xem nexwe, Ji qajewaja wan venaciniqe, Wê Xudanê Karîndar wisa dakeve Ku li ser Çiyayê Siyonê û girê wê şer bike.
Şêr di nava heywanên çolê de çi be, Şêrê ciwan ê ku gava derbasî nav keriyên pêz dibe, Xwe davêje ser, perçe dike û mecala rizgariyê nade çi be, Wê saxmayiyên ziriyeta Aqûb Ku di nava pir gelan de dimînin, Di nav miletan de wisa bin.
Lava dikim were û ji bo min naletê li vî gelî bîne. Çimkî ew ji min hêzdartir e. Dibe ku em bi ser bikevin û wan ji welêt derxin. Ji ber ku ez dizanim, kesê tu pîroz bikî pîroz e û kesê tu naletê lê bînî binalet e.”
Wî çaxî Balaq li Balam hêrs bû. Wî destên xwe li hev xistin û ji Balam re got: “Ji bo tu naletê li dijminên min bînî min gazî te kir, lê ev sê car in tu wan pîroz dikî.
Padîşah wê bersîvê bide û ji wan re bêje: ‹Bi rastî ez ji we re dibêjim, we çi ji yekî ji van birayên min ên herî biçûk re kiribe, we ew ji min re kiriye.›