Silêman, ji Feratê heta welatê Filîstiyan, heta sînorê Misrê jî, li ser hemû padîşahiyan serwer bû. Wan bac anîn û di tevahiya jiyana xwe de xizmeta Silêman kirin.
Hîramê Padîşahê Sûrê, xulamên xwe şandin ba Silêman. Çimkî wî bihîstibû ku li cihê bavê wî, ew bi rûnkirinê kir padîşah. Hîram jî herdem ji Dawid hez dikir.
Piştî van tiştan Ahaşwêroşê Padîşah, Hamanê kurê Hammedatayê Agagî anî ser karekî bilind û bi vî awayî ew rûmetdar kir. Wî ew ji tevahiya serekan mezintir kir.
“Ya Mala Aqûb, vê bibihîze! Hûn bi navê Îsraêl hatin gazîkirin, Ji ziriyeta Cihûdayê derketin, Bi navê Xudan sond dixwin Û gazî Xwedayê Îsraêl dikin, Lê ne bi rastî û dilsozî.
Ji bo textê Dawid û padîşahiya wî, Wê serwerî her ku biçe zêde bibe Û dawiya aştiyê neyê. Wê serweriya xwe li ser heqî û edaletê ava bike Û ji niha û heta hetayê bidomîne. Wê xîreta Xudanê Karîndar vê yekê pêk bîne.
“Di rojên wan padîşahan de wê Xwedayê Ezmanan padîşahiyeke wiha ava bike ku tu caran hilneweşe û qet nekeve destê miletekî din. Wê ev padîşahî, hemû padîşahiyan perçe bike, biqedîne û wê her û her bimîne.
Milyaketê heftan li boriyê xist û li ezmên dengên mezin çêbûn ku digotin: «Padîşahiya dinyayê bû ya Xudanê me û ya Mesîhê wî. Ewê her û her padîşahiyê bike».
Yek ji wan heft milyaketên ku heft piyan bi wan re bûn hat, bi min re peyivî û got: «Were vê derê, ezê nîşanî te bidim, ka çawa ew fahîşeya mezin a ku li ser gelek avê rûniştiye, tê dîwankirin.