Hejmartin 14:5 - Kurmanji Încîl

⁵ Mûsa û Harûn li ber çavê civaka Îsraêl deverû çûn erdê.

Hejmartin 14:5 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Destpêk 17:3

Avram deverû çû erdê û Xwedê jê re got:

Padîşah I, 18:39

Tevahiya gel dît û deverû çû erdê û got: “Xudan, Xwedê ye! Xudan, Xwedê ye!”

Dîrok I, 21:16

Dawid serê xwe rakir û dît ku milyaketê Xudan di navbera erd û ezmanan de sekiniye. Di destê wî de şûrê tazî hebû ku li dijî Orşelîmê dirêj kiribû. Dawid û rîspiyên gel ku bi çûx rapêçayîbûn, deverû çûn erdê.

Daniyêl 10:9

Min dengvedana gotinên wî bihîstin, ez ketim erdê û di xeweke giran re çûm.

Lêwiyî 9:24

Agirek ji hizûra Xudan rabû û bez û qurbana şewitandinê ya ku li ser gorîgehê ye daqurtand. Gava tevahiya gel ev dît, ji kêf qîriya û deverû çû erdê.

Hejmartin 14:6

Ji nav kesên ku lêkolîna welêt kiribû Yêşûyê kurê Nûn û Kalêvê kurê Yefûnne cilên xwe çirandin.

Hejmartin 16:22

Mûsa û Harûn deverû çûn erdê û wan got: “Ya Xwedê, Xwedayê ruhên hemû beşerê, gava kesek guneh dike, tu li tevahiya civakê hêrs dibî?”

Hejmartin 16:4

Gava Mûsa ev yek bihîst deverû çû erdê.

Hejmartin 16:45

“Ji nav vê civakê xwe dûr bixin. Ezê wan yekser tune bikim.” Ew deverû çûn erdê.

Hejmartin 17:10

Xudan ji Mûsa re got: “Ji bo li dijî kesên serî hildidin bibe nîşanek, tu gopalê Harûn hilde û deyne ber Sindoqa Şahidiyê. Wê ev bibe dawiya gazina wan a li dijî min ku ew nemirin.”

Hejmartin 20:6

Mûsa û Harûn ji nav civakê rabûn û çûn ber deriyê Konê Hevdîtinê. Ew deverû çûn erdê û rûmeta Xudan li wan xuya bû.

Metta 26:39

Hinekî pêşve çû, xwe deverû avêt erdê û dua kir: «Bavê min, eger bibe bila ev kasa tehl ji min derbas bibe. Lê bila ne wek ez dixwazim, lê wek ku tu dixwazî be.»

Yêşû 5:14

Wî got: “Ne yek im jî, ez fermandarê artêşa Xudan im. Nû hatim.” Yêşû deverû çû erdê, perizî û got: “Ezbenî, emrekî te li xulamê te heye?”

Yêşû 7:10

Xudan ji Yêşû re got: “De rabe! Ji bo çi tu wisa deverû çûyî erdê?

Peyxam 4:10

bîst û çar rihspî li ber yê ku li ser text rûniştiye deverû diçin ser çokan, diperizin wî yê ku her û her dijî û tacên xwe datînin ber text û dibêjin:

Peyxam 5:14

Û çar afirîdên jîndar digotin: «Amîn» û rihspî deverû çûn ser çokan û perizîn.

Peyxam 7:11

Hemû milyaket li hawirdora text û rihspiyan û afirîdên jîndar disekinîn. Û li ber text xwe deverû davêtin erdê, diperizîn Xwedê û digotin: