8 ji eşîra Efrayîm Hoşêyayê kurê Nûn,
Nûn û Yêşû.
Mûsa û Yêşûyê xizmetkarê wî rabûn û Mûsa hilkişiya Çiyayê Xwedê.
Gava Yêşû qîrîna gel bihîst, ji Mûsa re got: “Dengê şer ji artêşgehê tê!”
Xizmetkarê Mûsa, Yêşûyê kurê Nûnê ku ji xortaniya xwe ve pê re bû, got: “Xweyê min Mûsa, rê li ber wan bigire!”
Kesên ku Mûsa ji bo lêkolîna welêt şandibûn ev bûn. Mûsa navê Hoşêyayê kurê Nûn guhert û kir Yêşû.
ji eşîra Îssexar Yîgalê kurê Ûsiv,
ji eşîra Binyamîn Paltiyê kurê Rafû,
Xudan ji Mûsa re got: “Va ye roja mirina te nêzîk bû. Gazî Yêşû bike. Hûn li Konê Hevdîtinê werin bisekinin, ezê wî peywirdar bikim.” Mûsa û Yêşû çûn û li Konê Hevdîtinê sekinîn.
Xudan li Yêşûyê kurê Nûn emir kir û got: “Hêzdar û wêrek be. Çimkî tê gelê Îsraêl bibî welatê ku min bi sond da û ezê bi te re bim.”
Mûsa bi Hoşêyayê kurê Nûn re hat û hemû gotinên vê stranê ji gel re got.
Yêşûyê kurê Nûn bi ruhê şehrezayî tije bû. Çimkî Mûsa destê xwe danîbû ser wî. Çawa ku Xudan li Mûsa emir kiribû, gelê Îsraêl guhdariya Yêşû dikir.
Wan ji Yêşû re got: “Her tiştê ku tu li me emir bikî, emê bikin. Tu me bişînî ku derê, emê herin wir.
Li ser fermana devê Xudan, wan bajarê ku wî dixwest da wî. Bi vî awayî Yêşû Tîmnat-Serahaya li herêma çiyayî ya Efrayîmê, ava kir û tê de rûnişt.
