Wan bajarên bisûr û axa berdar desteser kirin. Wan malên bi her tiştên baş dagirtî –rez, bîrên kolayî, bexçeyên zeytûnan û darên ku bi têra xwe fêkî didin ji xwe re kirin milk. Xwarin, têr bûn û xurt bûn. Bi başiya te ya mezin kêfxweş bûn.
Li welatê wan, di nav qenciyên ku te zêde da wan de û li welatê berfireh û berdar de ku te xistibû destê wan, ji te re xulamî nekirin û dev ji karên xwe yên xerab bernedan.
Di dema aştiyê de wê bikeve herêmên welat ên herî dewlemend û tiştên ku ne bavê wî, ne jî bav û kalên wî nekirine wê bike. Wê malê talên û serweta vê herêmê, di nav piştgirên xwe de belav bike. Wê fen û fûtan çêke ku kelehan bi dest bixe, lê wê dema wî kurt be.
Wey li min! Ez bûm wekî kesê piştî berhevkirina fêkiyên havînê Û piştî çinîn û efarekirina tirî, gûşiyek jî nabîne. Hejîrên beriya havînê neman ku dilê min diçê!
Yêşûyê kurê Nûn, ji Şîttîmê bi dizî du sixûr şandin û ji wan re got: “Herin welêt, bi taybetî li Erîhayê binêrin.” Ew jî bi rê ketin û çûn mala fahîşeyeke ku navê wê Rahav bû û wê şevê li wê derê man.
Li ser vê yekê Padîşahê Erîhayê, ji Rahavê re xeber şand û got: “Zilamên li mala te dimînin derxe derve. Çimkî ew hatine li ser tevahiya welêt lêkolînê bikin.”