Piştî ku wî gel hejmart, Dawid xwe sûcdar dît û ji Xudan re got: “Min gunehekî mezin kir! Ya Xudan, ez lava dikim sûcê xulamê xwe bibexişîne. Min bêaqiliyeke mezin kir.”
Padîşah ji zilamê Xwedê re got: “Hêvî dikim, ji Xwedayê xwe Xudan lava bike. Ji bo min dua bike ku destê min li min vegere.” Zilamê Xwedê ji Xudan lava kir û destê padîşah wekî berê baş bû.
ba Yêremyayê Pêxember. Wan jê re got: “Em lava dikin, daxwaza me qebûl bike. Ji bo me, ji bo tevahiya vî gelê mayî ji Xudan re dua bike. Demekê em zêde bûn, lê wekî tu bi çavê xwe dibînî em hindik mane.
Va ye, hinek ji kinîşta Îblîs hene. Ew ne Cihû ne, lê bi derew ji xwe re dibêjin Cihû. Ezê wisa bi wan bikim, ku ewê bên û li ber lingên te herin ser çokan û wê bizanin ku ez ji te hez dikim.
Paşê gel ji Samûêl re got: “Ji bo xulamên xwe gazî Xwedayê xwe Xudan bike ku em nemirin. Çimkî me li ser hemû xerabiyên xwe, bi xwestina padîşahekî gunehekî din jî lê zêde kir.”
“Loma gotina Xwedayê Îsraêl Xudan ev e: ‘Bi rastî jî min gotibû ku mala te û mala bav û kalên te heta hetayê wê bi min re bimeşin.’ Lê niha gotina Xudan ev e: ‘Bila ev ji min dûr be! Kesê ku min rûmetdar bike, ezê jî rûmetdar bikim. Lê kesê ku min nehesibîne, wê biçûk bê xistin.