Xulamê wî got: “Ev çi ye ku ez deynim ber sed zilamî?” Êlîşa got: “Bide gel bila bixwe, çimkî Xudan wiha dibêje: ‘Wê bixwin û wê ji ber wan jî bimîne!’”
Fermandarê ku padîşah xwe dispartê, ji zilamê Xwedê re got: “Heke Xudan di ezmanan de pencereyan jî veke, ma wê ev tişt bibe?” Êlîşa got: “Tê bi çavên xwe bibînî, lê tê jê nexwî.”
Xudan ji Mûsa re got: “Tê bibînî niha ezê çi bi Firewn bikim. Wê ji ber destê min ê hêzdar gelê Îsraêl berde û ji ber destê min ê hêzdar wan ji welatê xwe biqewitîne.”
Gava ez hatim çima kes tunebû? Çaxê min gazî kir, çima kesî bersiva min neda? Ma destê min ewqas kurt e Ku ez we xilas nekim? An hêza min tunebû Ku ez we rizgar nekim? Ez bi erzşikandina xwe deryayê ziwa dikim, Ez çeman dikim berî. Masiyên wan ji bêaviyê, Ji tîbûnê dimirin û bêhn didin.
Çima tu wekî kesekî şaşbûyî, Wekî mêrxasekî ku hêza wî têra rizgarkirinê nake? Belê tu di nav me de yî, ya Xudan! Em bi navê te tên gazîkirin, me bernede!
Gava nêzîkî çalê bû ku Daniyêl jî tê de bû, bi dengekî bi keser gazî kir û got: “Daniyêlo! Xulamê Xwedayê Jîndar! Xwedayê te yê ku tu herdem jê re dua dikî, gelo karibû te ji şêran rizgar bike?”
Ya Mala Aqûb! Ma mirov wisa dibêje? “Gelo sebra Xudan nema? Ma ew karê wî ye?” Xudan dibêje: “Ma gotinên min ne ji bo qenciya Kesên li ser riya rast in?