Wekî birayên xwe Harûniyan, wan jî li ber Dawidê Padîşah, Sadoq, Ahîmelek, kahin û serekên binemalên Lêwî pişk avêt. Serekên malbatan û birayên wan ên serekên binemalan jî pişk avêt.
Ew û birayên wî, mêrxasên wêrek, serekên binemalan bûn. Ew du hezar û heft sed kes bûn. Dawidê Padîşah, ji bo her karê Xwedê, karê padîşah û rêveberiyê ew li ser Rûbênî, Gadî û ji nîveşîra Minaşşe kirin berpirsiyar.
Tevahiya gelê Îsraêl li gorî qeyda ziriyetên xwe hat hejmartin. Ev kes di Nivîsa Padîşahên Îsraêlê de hatin nivîsandin. Ji ber nedilsoziya xwe, Cihûdayî ber bi Babîlê ve hatin sirgûnkirin.
Her kesê Xwedê ruhê wî hişyar kir, serekên binemalên eşîrên Cihûda û Binyamînê, kahin û Lêwiyiyan, destpê kir ku herin Mala Xudan a li Orşelîmê ji nû ve ava bikin.
Wî kir ku padîşah, şêwirmendên wî, fermandarên wî yên mêrxas ji min re dilovan bin. Bi saya destê Xwedayê min Xudan ku li ser min bû, ez hêzdar bûm. Min hinek serekên Îsraêlî da hev ku em bi hev re vegerin Orşelîmê.
Ev Ezra ji Babîlê çû. Ezra, nivîsendeyekî ku Şerîeta Mûsa ya Xwedayê Îsraêl Xudan dabû, baş zanibû. Ji ber ku destê Xwedayê wî Xudan li ser wî bû, padîşah her tiştê ku wî xwest da wî.
Di heft saliya padîşahiya Artahşastayê Padîşah de ji gelê Îsraêl, ji kahin, Lêwiyî, stranbêj, dergevan û peywirdarên Perestgehê hin kes jî çûn Orşelîmê.