6 Ev Ezra ji Babîlê çû. Ezra, nivîsendeyekî ku Şerîeta Mûsa ya Xwedayê Îsraêl Xudan dabû, baş zanibû. Ji ber ku destê Xwedayê wî Xudan li ser wî bû, padîşah her tiştê ku wî xwest da wî.
Wan bi şahî heft rojan Cejna Nanê Şikeva pîroz kir. Çimkî Xudan şahiya wan anîbû. Xwedayê Îsraêl dilê Padîşahê Aşûrê zivirand ku di karê Mala Xwedayê Îsraêl de destê wan zexim bike.
“Ez, Artahşastayê Padîşah, ferman didim tevahiya peywirdarên xezîneya li herêma rojavayê Feratê ku Ezrayê Kahin, Nivîsendeyê Şerîeta Xwedayê Ezmanan çi ji we bixwaze bêqisûr pêk bînin.
Wî kir ku padîşah, şêwirmendên wî, fermandarên wî yên mêrxas ji min re dilovan bin. Bi saya destê Xwedayê min Xudan ku li ser min bû, ez hêzdar bûm. Min hinek serekên Îsraêlî da hev ku em bi hev re vegerin Orşelîmê.
Bi destê Xwedayê me yê qenc, wan mirovekî fêmdar ji me re şand. Şêrêvyayê ji ziriyeta Mahliyê kurê Lêwiyê kurê Îsraêl, tevî kur û birayên wî, bi giştî hijdeh kes hatin.
Çimkî min şerm kir û ji padîşah nexwest ku ew leşker û hespan bişîne ku di rê de me ji dijminên me biparêze. Me êdî jê re gotibû: “Destê Xwedayê me, ji bo qenciyê li ser hemû kesan e ku lê digerin. Lê hêz û hêrsa wî li dijî hemû kesan e ku wî berdidin.”
Di roja duwanzdehê meha pêşî de, em ji Coya Ahawayê rabûn ku herin Orşelîmê. Destê Xwedayê me li ser me bû. Wî em ji destên dijminan û kesên di rê de kemîn danîne rizgar kirin.
û birayên wî Şemaya, Ezarêl, Mîlalay, Gîlalay, Maey, Natanêl, Cihûda û Hananî bi amûrên muzîkê yên Dawidê zilamê Xwedê dimeşiyan. Ezrayê Nivîsende jî li pêşiya wan bû.
Bi şev ez tevî hinek zilaman rabûm. Min tiştê ku Xwedayê min ji bo Orşelîmê bikim xistibû dilê min, ji tu kesî re negot. Min tenê heywanê ez lê siwar bûm, bir.
Min ji wan re got ku destê Xwedayê min ê qenc li ser min e. Min gotinên ku padîşahê min ji min re gotibûn jî, ji wan re got. Wan got: “Em rabin û ji nû ve ava bikin.” Ji bo vî karê baş zend û bendê xwe ba dan.
Herwiha bila nameyek ji Asafê nobedarê daristana padîşah re jî bê nivîsandin. Bila ew daran bidin min ku kêranên ji bo dergehên birca li ba Malê, sûrên bajêr û xaniyê ku ezê lê bimînim bên çêkirin.” Ji bo ku destê Xwedayê min ê qenc li ser min bû, padîşah daxwaza min qebûl kir.
Piştî ku Îsraêlî li bajarên xwe bûn, di meha heftan de tevahiya gel çawa ku yek mirov bin, li meydana pêşberî Dergehê Avê civiya. Wan ji Ezrayê Nivîsende, Nivîsa Mûsa ya Şerîetê xwest ku Xudan tê de li gelê Îsraêl emir kiribû.
Ezrayê Nivîsende li ser bilindciyekî darîn sekinî ku ji bo vî karî hatibû çêkirin. Li kêleka wî, li aliyê rastê Mattîtya, Şema, Enaya, Ûriya, Hîlqiya û Maesêya bûn. Li aliyê wî yê çepê Pedaya, Mîşaêl, Malkiya, Haşûm, Haşbaddana, Zekeriya û Meşûllam sekinî bûn.
Nehemyayê Walî, Ezrayê Kahin û Nivîsende û Lêwiyiyên ku hînî gel dikirin ji tevahiya gel re got: “Îro ji Xwedayê we Xudan re pîroz e. Şînê nekin û negirîn.” Çimkî tevahiya gel gava guhdariya gotinên Şerîetê dikir digiriya.
Gava ez hatim çima kes tunebû? Çaxê min gazî kir, çima kesî bersiva min neda? Ma destê min ewqas kurt e Ku ez we xilas nekim? An hêza min tunebû Ku ez we rizgar nekim? Ez bi erzşikandina xwe deryayê ziwa dikim, Ez çeman dikim berî. Masiyên wan ji bêaviyê, Ji tîbûnê dimirin û bêhn didin.
Hingê wî ji wan re got: «Ji ber vê yekê her Şerîetzanê ku li ser Padîşahiya Ezmanan hatiye perwerdekirin, mîna malxwê malê ye ku ji xezîna xwe tiştên nû û kevin derdixe.»
Ma yê zana li ku derê ye? Yê Şerîetzan li ku derê ye? Devjenîkerê şehreza yê vê dinyayê li ku derê ye? Ma Xwedê şehrezayiya dinyayê venegerand bêaqiliyê?
“Heke hûn baş guhê xwe bidin dengê Xwedayê xwe Xudan û hemû emrên wî yên ku îro ez li we dikim pêk bînin, wê Xwedayê we Xudan we ji hemû miletên dinyayê bilindtir bike.
“Va ye, çawa ku Xwedayê min Xudan li min emir kir, niha ez qanûn û rêbazan hînî we dikim ku li wî welatê hûn bikevinê û ji xwe re bikin milk, pêk bînin.