Di nav we de, ji tevahiya gelê wî kî hebe –bila Xwedê pê re be!– bila here Orşelîma Cihûdayê û Mala Xwedayê Îsraêl Xudan ji nû ve ava bike. Xwedayê ku li Orşelîmê ye ew e.
“Bila padîşah bizanibe ku em çûn Herêma Cihûdayê, Mala Xwedayê Mezin. Ew ji kevirên mezin dihat avakirin. Kêran xistine dîwarên wê. Ev karê bi dil û can dihat kirin û di destê wan de baş pêşve diçû.
Bila Xwedayê ku ev der hilbijart ku navê wî tê de be, her gel û padîşahê ku dixwaze vê fermanê biguhere û vê Mala Xwedê ya li Orşelîmê xera bike, tune bike. Ez Daryûs im, ez vê fermanê didim. Bila ev fermana min bêqisûr pêk were!”
Herwiha ji bo avakirina vê Mala Xwedê, ez ferman didim ku hûnê çi ji bo rîspiyên Cihûyan bikin: Tevahiya heqê van zilaman wê ji xezîneya padîşah bê dayîn ku ji bacên li herêma rojavayê Feratê hatine standin. Bi vî awayî wê karên avakirinê nesekine.
Wî kir ku padîşah, şêwirmendên wî, fermandarên wî yên mêrxas ji min re dilovan bin. Bi saya destê Xwedayê min Xudan ku li ser min bû, ez hêzdar bûm. Min hinek serekên Îsraêlî da hev ku em bi hev re vegerin Orşelîmê.
Ew kesên wî yên herî nêzîk Karşena, Şêtar, Admata, Tarşîş, Meres, Marsena û Memûxan bûn ku rû bi rû ew didîtin. Ev heft pêşewayên Pars û Medan, rêveberên sereke yên padîşahiyê bûn.
Gava nêzîkî çalê bû ku Daniyêl jî tê de bû, bi dengekî bi keser gazî kir û got: “Daniyêlo! Xulamê Xwedayê Jîndar! Xwedayê te yê ku tu herdem jê re dua dikî, gelo karibû te ji şêran rizgar bike?”
Fermana min e, bila hemû mirovên di padîşahiya min de dijîn ji Xwedayê Daniyêl bitirsin û bilerizin. “Xwedayê Jîndar ew e, Wê her û her hebe. Wê padîşahiya wî hilneweşe, Serweriya wî her û her e.