10 Gava avakaran hîmê Mala Xudan danî, li gorî emrê Dawidê Padîşahê Îsraêlê, kahinan bi kincên xwe, di destan de borî û Asafiyên Lêwiyî jî bi zîlên destên xwe sekinîn ku pesnê Xudan bidin.
Şevanya, Yoşafat, Natanêl, Emasay, Zekeriya, Benaya û Êliyezer ku kahin bûn, li ber Sindoqa Xwedê li boriyan dixistin. Ovêd-Edom û Yehiya dergevanên cihê Sindoqa Peymanê bûn.
Dawid, tevahiya Lêwiyiyên ku sindoq hildigirtin, stranbêj û Kenanyayê serkarê sazbendiyê, xiftanên kitan li xwe kiribûn. Dawid êfoda kitanê tenik jî li xwe kiribû.
Ma roja çêkirina tiştên biçûk kî kêm dibîne? Gava mirov di destê Zerûbbabîl de benikê pîvanê bibînin, wê şa bibin. Ew heft qendîl çavê Xudan in. Ew li seranserê dinyayê digerin.
‘Ma tu kî yî, ya çiyayê mezin? Tê li ber Zerûbbabîl bibî deştek! Gava ew kevirê dawî yê banê Perestgehê bîne, wê jê re biqîrin û bibêjin: Nûwaze! Nûwaze!’”
Li ser vê yekê padîşah, emir da Doêg û got: “Tu here kahinan bikuje.” Doêgê Edomî jî çû kahin kuştin. Wê rojê Doêg, heştê û pênc kesên ku kirasê kahintiyê yê kitan li wan bûn kuştin.