Paşê tevahiya mêrên li Cihûda û Binyamînê, di nav sê rojan de li Orşelîmê civiyan. Di roja bîstê meha nehan de tevahiya gel li meydana li ber Mala Xwedê rûnişt. Hem ji ber girîngiya kar, hem jî, ji ber baranê herkes dilerizî.
“Ma em dîsa emrên te bişikênin û bi gelên ku tiştên kirêt dikin re bibin merivên hev? Ma heta ku tu me biqedînî û kesên saxmayî nemîne, tê li me hêrs nebî?
Min got: “Ya Xwedayê min, ez rezîl û şermezar dibim. Ez nikarim, rûyê min tuneye berê xwe bidim te. Çimkî neheqiyên me ji qirikê borîn û sûcên me gihîştin ezmanan.