1 Gava Ezra li ber Mala Xwedê bi girîn xwe diavêt erdê, dua dikir û li gunehên xwe mikur dihat, komeke mezin ji jin, mêr û zarokên gelê Îsraêl li dor wî civiyan. Gel jî gelekî giriya.
Xudan jê re got: “Min dua û lavakirina te bihîst ku te li ber min kir. Min ev Mala ku te ji bo navê min heta hetayê tê de bimîne ava kiriye, pîroz kir. Çav û dilê min wê herdem li wir bin.
Paşê Ezra ji Mala Xwedê rabû ket odeya Yehohananê kurê Êlyaşîv. Gava li wir ma ne nan xwar, ne jî av vexwar. Çimkî ji bo nedilsoziya sirgûniyan şînê dikir.
Guhdar be! Çavê xwe veke! Duaya vî xulamê xwe bibihîze ku ez îro, bi şev û roj li hizûra te ji bo Îsraêliyên xulamên te dikim. Ez li gunehên gelê Îsraêl, li gunehên ku me li dijî te kirine mikur hatim. Min jî, bav û kalên min jî guneh kiriye.
“Kesên din ên gel, kahin, Lêwiyî, dergevan, stranbêj, peywirdarên Perestgehê û tevahiya gelên welêt ên ku ji Şerîeta Xwedê veqetiyane, jinên wan, kur û keçên wan, kesên zana û fêmdar,
Nehemyayê Walî, Ezrayê Kahin û Nivîsende û Lêwiyiyên ku hînî gel dikirin ji tevahiya gel re got: “Îro ji Xwedayê we Xudan re pîroz e. Şînê nekin û negirîn.” Çimkî tevahiya gel gava guhdariya gotinên Şerîetê dikir digiriya.
Lê heke hûn guhdarî nekin, Ezê ji ber quretiya we bi dizî bigirîm. Wê çavê min bi êş dilopan bike Û wê hêsirên min bibarin. Çimkî keriyê Xudan dibe êsîr.
Gava ez dipeyivîm û min dua dikir, li gunehên xwe û gunehên gelê xwe Îsraêl mikur dihatim, ji bo Çiyayê Pîroz ê Xwedayê xwe li pêş Xwedayê xwe Xudan min lava dikir.
“Ezê ruhê kerem û lavakirinê birijînim ser Mala Dawid û şêniyên Orşelîmê ku li min, li yê ku wan qul kirine binêrin. Wê mîna kesekî ku şîna kurê xwe yê tenê dike, şînê bikin. Wekî kesê ku ji bo kurê xwe yê pêşî êşê dikişîne, wê êşê bikişînin.
Hingê Kornêlyos bersîv da û got: «Berî çar rojan, vî çaxî, saet di sisiyan de min li mala xwe dua dikir. Ji nişkê ve zilamekî cilspî li ber min rawesta
Îcar çaxê me rojên xwe li wir temam kirin, em rabûn û bi rê ketin. Hemû bi jin û zarokên xwe ve heta derveyî bajêr em bi rê kirin. Li wir, li ber lêva deryayê em çûn ser çokan, me dua kir û