17 Ew ê ku bi bahozê min diperçiqîne Û bêsedem birînên min zêde dike.
“‘Destên te şikil dan min û ez afirandim. Lê tu niha min helak dikî?
Ez bêxem bûm, wî ez şikandim, Bi stûyê min girt û ez tarûmar kirim. Wî ez ji bo xwe kirim nîşan
Bedena min gelek caran qulqulî dikin, Wekî şervanekî bi ser min de dilezînin.
Lê destên min zordarî nekiriye Û duaya min pak e.
Heft roj û heft şevan pê re li erdê rûniştin û kesî tiştekî jê re negot. Çimkî wan didît ku êşa wî çiqas giran e.
Xudan got: “Gelo te baş dêhna xwe da Eyûb? Çimkî li dinyayê mirovekî wekî wî tuneye, mirovekî kamil û dilrast e. Ew ji Xwedê ditirse û xwe ji xerabiyê dûr dixe. Te kir ku ez beredayî wî tune bikim. Lê dîsa jî bi kamiliya xwe tevgeriya.”
Îblîs ji hizûra Xudan çû û ji serî heta binî di bedena Eyûb de kunêrên xerab derxistin.
“Bi navê Xwedayê ku heqê min ji holê rakir Û bi navê Yê Karîndar ê ku êş da canê min,
Tu min hildidî û li bayê siwar dikî, Tu min di nav bahozê de dibî û tînî.
Dîsa jî ew li dijî min li hincetan digere Û min dijminê xwe dihesibîne.
Tevî ku mafdar im jî, derewkar têm hesibandin, Ez bêguneh im, lê birîna min bêderman e.’
Heke min gazî wî bikira û wî bersiva min bida, Dîsa jî min ê bawer nekira ku ew ê guh bide dengê min.
Hemû yên ku bi hêvî ne, wê şermî nebin; Yên ku bêsedem çavsorî dikin, wê bibînin şermê.
Dengê Xudan darên sedîr dişikêne, Sedirên Lubnanê dike par bi par.
Kûrahî deng li kûrahiyê dike, bi gurmîna leylanên te, Di ser min re derbas bûn, hemû pêl û avên te.
Bi bagera xwe bi pey wan bikeve, Bi babelîska xwe wan têxe sawê!
Ezê heqiyê bikim benê pîvanê Û rastiyê bikim şaqul. Wê zîpik sitargeha derewan bimale û bibe. Wê lehî dera ku we xwe lê veşartiye dagire.”
Va ye, bagera Xudan! Xezeba wî rabûye, Bahoza wî dizivire. Wê di serê xeraban de biteqe.
Çîtikê perçiqandî naşkêne, Û fitîla ku dû dike natemirîne, Heta ku edaletê bigihîne serketinê.
Baran dibare, bahoz radibe, lehî tê û li wî xaniyî dixin û xanî hildiweşe. Û bi hilweşîneke mezin dikeve.»
Lê belê ev yek çêbû, da ev gotina ku di Şerîeta wan de hatiye nivîsîn, bê cih: «Wan bê sedem ji min nefret kir.»
Îsa bersîva wan da: «Ne wî guneh kir, ne jî dê û bavê wî, lê ji bo ku karên Xwedê li ser wî bên dîtin ew kor hat dinyayê.