8 “Niha tu ji nifşên berê bipirse Û bifikire, ka bav û kalên wan çi dîtin.
Şehrezayî bi pîran re ye, Fêmdarî jî di emrê dirêj de.
“Va ye, çavê min tevahiya van tiştan dît, Guhê min bihîst û min fêm kir.
Li nav me porspî, pîr û kal hene Ku ji bavê te jî kaltir in.
Ya ku şehreza dan zanîn, Ya ku bav û kalên wan veneşartin,
“Gelo tu vê yekê ji berê ve nizanî? Ji dema ku mirov li ser dinyayê hat danîn,
Ey Xwedê, me bi gohên xwe bihîst, Bav û kalên me ji me re gotin, Ka te çi kiriye di rojên wan de, di dema borî de.
Kesên dijîn, tenê kesên dijîn, Ji te re spas dikin, Wekî ez îro dikim. Wê bav dilsoziya te ji zarokan re bide zanîn.
Rîspîno, bibihîzin! Hemû şêniyên welêt, guh bidin! Gelo di dema we yan dema bav û kalên we de Tiştekî wiha qewimiye?
Îcar ji berê ve her çi hatibe nivîsîn, ji bo perwerdebûna me hatiye nivîsîn, da ku bi sebir û bi handana Nivîsarên Pîroz hêviya me hebe.
Ev tiştên ha bi mînaktî hatin serê wan û ji bo ku ji me yên ku gihîştin dawiya deman re bibin şîret, hatine nivîsîn.
Rojên berê bînin bîra xwe, Li ser salên qedîm bifikire. Ji bavê xwe bipirse, wê ji te re bêje, Ji kalan bipirse, wê ji te re eşkere bikin.
“Li rojên borî yên beriya hatina xwe ya dinyayê bipirsin, ji dema Xwedê mirov li dinyayê afirandine û heta niha bipirsin. Ji serî heta binê ezmanan bipirsin ka tiştekî evqas mezin çêbûye yan jî tiştekî wekî vê yekê hatiye bihîstin?