5 Goştê canê min bi ax û kurmikan tije ye, Çermê min hişk dibe û diterike.
“Loma kesek telef dibe, Wekî tiştê riziyayî û cilê bizûzxwarî ye.
Heke ji çalê re bêjim: ‘Tu bavê min î’ Û ji kurmekî re: ‘Diya min’ an ‘Xwişka min,’
Çavê min ji kederê qels bû, Hemû endamên bedena min bûn wekî siyekê.
Hestiyên min bi goşt û çermê min ve dizeliqin, Ez ji keviya mirinê filitîm.
Piştî çermê min tune bibe, Ezê bi bedena xwe Xwedê bibînim.
Zikê dayikên wan jî wan ji bîr dike, Ew ji kurman re şîrîn dibin. Êdî neyên bibîranîn, Neheqî wekî daran tên birîn.
Tê min bixî çala pîsîtiyê, Ezê ji cilên xwe re kirêt bim.
Ji binê piyan Heta serî siheta we nemaye. Tenê derb, birînên kevin û nû hene. Hemû birînên we jî Nepaqijkirî, nepêçayî, nerûnkirî ne.
Quretiya te tevî dengê tembûrên te, Avêtin diyarê miriyan. Kurmik li binê te bûne nivîn, Kurm li ser te bûne lihêf.
Wê derkevin derve û li cendekên mirovên ku li dijî min serî hildan, binêrin. Çimkî kurmê laşê wan namire û agirê wan natefe. Wê di çavê hemû beşer de kirêt bin.
Û di cih de, ji ber ku wî rûmet nedabû Xwedê, milyaketekî Xudan li wî xist, kurmî bû û mir.