Jinikê got: “Bi navê Xwedayê te Xudanê Jîndar nanê min tuneye. Tenê kulmek arvan di kûp de, hinek jî rûn di meşkê de maye. Tu dibînî ez du lib êzing berhev dikim ku herim bi wî arvanî ji bo xwe û kurê xwe nanekî bipêjim. Belkî piştî vê xwarinê em bimirin.”