Çimkî Yê berz û bilind, yê ku her û her heye û navê wî pîroz e, wiha dibêje: “Ez hem li dera bilind û pîroz rûdinim Û hem jî bi kesên şikestî û nefsbiçûk re me. Ez ruhê nefsbiçûkan Û dilşikestiyan nû bikim.
Ezê hêrsa xwe ya dijwar bi ser we de neşînim, Ezê ji nû ve Efrayîm helak nekim. Çimkî ez Xwedê me, ne mirov im. Ez di nav we de Yê Pîroz im. Êdî ezê bi xezebê neyêm.
Ma yê ji herheyiyê ne tu yî, Ya Xudan, Xwedayê min ê pîroz? Tê nemirî. Ya Xudan, ji bo dîwana me te Kildanî hilbijartin? Ya zinarê me, ji bo cezayê me te ew diyar kirin?
Wê Xudan nexwaze kesekî wiha bibexişîne. Wê hêrs û xîreta Xudan wekî dûyê li dijî wî bilind bibe û hemû naletên di vê nivîsê de hatiye nivîsandin bên serê wî. Wê Xudan navê wî ji ser rûyê erdê rake.
«Ji milyaketê civîna bawermendên Filadelfiyayê re binivîse: ‹Yê Pîroz, yê Rastîn, Yê ku mifta Dawid pê re ye, Yê ku vedike û tu kes nikare bigire, Û yê ku digire û tu kes nikare veke, Van tiştan dibêje:
Û ji çar afirîdan her yek ji wan şeş baskên wî hebûn, hawirdora wî û hundirê wî bi çavan tije bû. Bi şev û bi roj bê rawestin dibêjin: «Pîroz, pîroz, pîroz, Xudan, Xwedayê karîndarê her tiştî, Yê ku Hebû, Yê ku Heye û Yê ku Wê Bê.»