7 Lê mirov ji bo derd û kulan tê dinyayê, Wekî çirûskên êgir ber bi jor dibin.
“Mirov ji jinekê tê dinyayê, Paşê rojên wî kêm in û tije derd in.
“Gelo li vê dinyayê keda giran ne ji bo mirovan e? Rojên wan jî ne wekî rojên paleyekî ne?
Rojên jiyana me heftê sal in, Em bi sihet bin, belkî heştê sal; Salên herî xweş, bi zehmet û bi keder, Zûka derbas dibin û em jî, difirin û diçin.
Her tişt diwestîne, Bi qasî ku nayê salixdan. Çav bi dîtinê têr nabe, Guh bi bihîstinê tije nabe.
Çi feydeya mirov ji hemû keda wî û xemxwarina wî ya li ser rûyê erdê heye?
Hemû rojên wî, karên wî derd û keder in. Bi şev jî dilê wî rihetiyê nabîne. Ev jî pûç e.
Çima ez ji zikê diya xwe derketim? Ji bo kul û kederê bibînim Û rojên xwe bi riswabûnê derbas bikim?!
Hûn ji tiştên mirovî pê ve neketin tu ceribandinên din. Xwedê dilsoz e û destûrê nade ku hûn ji karîna xwe zêdetir bên ceribandin. Lê belê ji bo ku hûn bikarin ragirin, ewê bi ceribandinê re riya jêderketinê jî pêk bîne.