Hê ew bi gotin bû, yekî din hat û got: “Kildaniyan bi sê yekîneyan êrîşî ser deveyan kir, ew birin. Wan xulam dan ber şûran. Ez bi tena serê xwe filitîm ku ji te re bêjim.”
Xudan got: “Gelo te baş dêhna xwe da Eyûb? Çimkî li dinyayê mirovekî wekî wî tuneye, mirovekî kamil û dilrast e. Ew ji Xwedê ditirse û xwe ji xerabiyê dûr dixe. Te kir ku ez beredayî wî tune bikim. Lê dîsa jî bi kamiliya xwe tevgeriya.”
Xudan bi destê xwe yê rastê Û bi zendê xwe yê hêzdar sond xwar: “Ezê dexlê te, ji bo ku bibe xwarin êdî nedim dijminên te, Wê xerîb şeraba te ya nû êdî venexwin Ku te di ber de ked daye.
“Nebûxadnessarê Padîşahê Babîlê em têk birin, Wî em daqurtandin, kirin taximê vala Û wekî cinawirê deryayê em daqurtandin. Wî zikê xwe bi xweşiyên me tije kir, Lê paşê em vereşandin.
Hemû dijminên te li dijî te devê xwe vedikin, Difîkînin û diranên xwe diqirçînin. Dibêjin: “Me ew daqurtand! Roja em li bendê bûn ev e! Me ew roj dît!”
Heta ew te helak bike, wê berê heywanên te û berê axa te bixwe. Heta ew te tune bike, wê dexil, şeraba nû û zeyt, karik û golikên heywanên te, karik û berxikên pezê te nehêle.
Paşê milyaketê Xudan hat. Ew li bajarê Ofrayê, li bin darberûya Yoaşê Aviyezerî rûdinişt. Gîdyonê kurê Yoaş di mehsera tirî de genim dikuta ku ji Mîdyaniyan veşêre.