Di wê navberê de yekî ji Dawid re got: “Ahîtofêl di nav fesadên alîgirên Avşalom de ye.” Li ser vê yekê Dawid wiha dua kir: “Ya Xudan şêwra Ahîtofêl vala derxe.”
Lê heke tu vegerî bajêr û ji Avşalom re bêjî: ‘Ya padîşah, ezê bibim xulamê te! Berê min çawa ji bavê te re xulamî kiribe, niha jî ezê ji te re xulamiyê bikim,’ bi vî awayî tê ji bo min şêwra Ahîtofêl vala derxî.
Dema Ahîtofêl dît ku şîreta kiriye pêk nehatiye, kerê xwe palan kir, berê xwe da bajarê xwe û çû malê. Piştî ku tevdîra mala xwe kir, xwe xeniqand. Rabûn wî di gora bavê wî de veşartin.
Lê gava padîşah bi van fen û fûtan hesiya, bi nivîskî ferman da ku ew fenên xerab ên ku Haman ji bo Cihûyan amade kiribûn, bên serê wî. Herwiha wî emir kir ku tevî kurên xwe bê daleqandin.
Wî çaxî wan got: “Werin, em li dijî Yêremya pîlan bikin. Çimkî ji kahin Şerîet, ji şehreza şêwir û ji pêxember jî gotin qet kêm nabe. Werin, em bi gotinan lê bixin û guhdariya gotineke wî jî nekin.”