19 Gelo ew ji wan kesan ewle ye Ku bedena wan wekî xaniyên heriyê ye, Bingeha bedena wan ji tozê ye Û ji bizûzê zûtir diperçiqin?
Îbrahîm dîsa got: “Tevî ku ez toz û xwelî me, ne tiştek im. Dîsa jî min xwe wêrek kir ku ez bi te re bipeyivim.
Xwedê Xudan Adem ji axa erdê çêkir û hilma jiyanê pif kir pozê wî. Bi vî awayî Adem bû canekî jîndar.
Tê nanê xwe, bi xwêdana eniya xwe bixwî. Heta ku tu bizivirî axa tu jê hatî çêkirin. Çimkî tu ax î û tê vegerî axê.”
Ji kerema xwe bi bîr bîne, Te wekî gilê şikil da min. Gelo tê careke din min bişînî axê?
Rêgezên we meselokên xweliyê ne, Hincetên we ji heriyê ne.
“Loma kesek telef dibe, Wekî tiştê riziyayî û cilê bizûzxwarî ye.
Ew wekî kulîlkan vedibe û diçilmise, Wekî siyê difilite û diçe.
Beriya dema wan hat, ew hatin rakirin, Lehiyê bingeha wan bir.
Tew mirovê wekî kêzikek çi ye! Çi ye kurê mirovan, ew wekî kurmekî ye!”
Va ye, li ber Xwedê, ez jî wekî te me. Ez jî, ji heriyê hatim afirandin.
Gava ku ew dimirin, ew dizivirin axê, Wê rojê planên wan diqedin.
Ji ber gunehê wan, Tu ceza dikî mirovan, Wek bizûzê diqedînî, ya ku ezîz e li ber dilê wan. Ya rast, herkes tenê hilmek e.
Hê ku ax neziviriye erdê Û ruh neziviriye ba Xwedayê ku ew daye, Tu Afirîner bi bîr bîne.
Em di firaxên herrî de xwediyê vê xezînê ne; da ku bê zanîn, mezinahiya zêde ya hêzê ne ji me ye, lê ji Xwedê ye.
Em dizanin, eger mala me, yanî konê me yê dinyayî hilweşe, li ezmanan ji Xwedê avahiyeke me, maleke me ya herheyî ya ku bi dest nehatiye çêkirin, heye.
Çimkî: «Hemû mirov wek giyê ne Û hemû rûmeta wan jî wek kulîlka giyê ye. Giya hişk dibe û kulîlka wî dikeve,