Kî çû ezmanan û dîsa berjêr hat? Kê bayê di kulma xwe de civand? Kê av bi xiftanekî pêça? Kê tevahiya binê dinyayê danî? Navê wî çi ye? Navê kurê wî çi ye? Gelo tu zanî?
Ma kî bi kulma xwe avê dikişîne, Bi bosta xwe ezmanan dipîve? Kesek heye ku axa erdê dixe hundirê elbika pîvanê Yan çiyayan bi şihînê Û giran bi mêzînê bipîve?
Gotina Xudan ev e: “Ma hûn ji min natirsin? Hûnê li pêş min nelerizin? Min sêlak kir sînorê deryayê û qanûneke herheyî Ku ew jê nikare derbas bibe. Pêlên wê rabin jî, nikare bi ser bikeve, Bike xuşîn jî, nikare derbas bike.