Ma kî bi kulma xwe avê dikişîne, Bi bosta xwe ezmanan dipîve? Kesek heye ku axa erdê dixe hundirê elbika pîvanê Yan çiyayan bi şihînê Û giran bi mêzînê bipîve?
Yê ku li ser qûbeya dinyayê rûdine Û şêniyên wê jê re wekî kulî ne, ew e. Yê ku ezmanan wekî perdeyekê ditikîne Û ji bo rûniştinê wekî konekî datîne ew e.
Ew belengazan ji toza erdê radike, Hejaran ji sergoyan derdixe Ku bi mîran re rûnin Û textê rûmetê bibe mîrasa wan. Bingeha dinyayê ya Xudan e, Wî dinya li ser vê daniye.