10 Çaxê min sînorên wê danîn Û derî û zirzeyên wê bicih kirin
ezê peymana min bi we re û bi her cureyê jîndaran re çêkiriye, bi bîr bînim. Wê êdî tofan ranebe ku hemû beşerê tune neke.
Wî li ser avê bazinek xêz kir, Li sînorê ku tarî û ronahî ji hev vediqetin.
Û got: ‘Tê heta vir werî û derbas nekî. Wê pêlên te yên qure li vir bisekinin.’
Gava min ewr jê re kirin cil Û taristana kûr jê re kir pêçek,
Li ber diranên wî yên tirsdar, Kî dikare deriyê devê wî veke?
Te ji bo wan, sînorekî ku derbas nebin danî, Da ku cardin erdê nenixêmin.
Ew avên deryayê li hev dicivîne, Avên kûr di sarincan de bi ser hev tîne.
Gava wî sînorê deryayê danî Ku av ji emrê wî derbas nebe, Çaxê wî bingeha dinyayê saz dikir,
Gotina Xudan ev e: “Ma hûn ji min natirsin? Hûnê li pêş min nelerizin? Min sêlak kir sînorê deryayê û qanûneke herheyî Ku ew jê nikare derbas bibe. Pêlên wê rabin jî, nikare bi ser bikeve, Bike xuşîn jî, nikare derbas bike.