Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Eyûb 3:5 - Kurmanji Încîl

5 Bila taristan û şevereş lê bibin xweyî, Ewr bi serê wê de dakeve Û taristana rojê bibizdîne.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Eyûb 3:5
25 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Ji girînê rûyê min soromoro bû, Şevereş hate ser bijangên min,


Li gorî wan taristan ronahiya sibê ye, Ew hevalên sawa taristanê ne.


Mirov dawî li tariyê tînin Û di taristan û şevereşê de Heta sînorê dawî li van keviran dikolin.


Bila ew roj tarî be, Xwedayê li jorê lê negere Û ronahî neyê ser wê.


Bila taristan wê şevê zevt bike, Di nav rojên salê de neyê hesibandin Û nekeve nav koma mehan.


Ne tarî û ne jî siya mirinê heye Ku xerabkar xwe tê de veşêrin.


Dergehên mirinê li ber çavê te xuya bûn? Te dergehên siya mirinê dîtin?


Li dera tarî û di bin siya mirinê de rûniştibûn, Girtiyên xemgîn û bi zincîran girêdayî.


Wî ew ji tariyê û ji bin siya mirinê deranîn, Wî şikand zîncîrên wan.


Ez di newala mirinê ya tarî re derbas bim jî, Natirsim ji xerabiyê. Çimkî tu bi min re yî, tu yî li ba min. Çoyê te, darê te rihetiyê dide min.


Belê te em, li warê kûzeyan pelçiqandin, Bi tarîstanê, ser me da nixamtin.


Gelê ku di tariyê de diçe, Wê ronahiyeke mezin bibîne. Li ser şêniyên welatê tariya kur, Wê bibe ronahî.


Beriya ku tarî bikeve erdê Û lingên we li çiyayên tariya êvarê biterpile, Xwedayê xwe Xudan birûmet bikin. Çimkî gava hûn li benda ronahiyê ne, Wê Xudan rojê bizivirîne şevereş û taristana kûr.


Wan negot: ‘Xudan li ku ye Ku em ji welatê Misrê deranî? Ka Yê ku li beriyê, Li warê çal û beyaran, Li dera ziwa û taristana kûr, Li diyarê ku tu kes tê re derbas nedibû Û tu mirov lê nedima, rêberiya me kir?’


Loma wê erd şînê bike Û ezman li jor tarî bibe. Çimkî min got û min pîlan kir. Ezê poşman nebim, Ezê dev jê bernedim.”


Wê rojeke tarî û taristanê, Rojeke bi ewr û tariya kûr be. Wekî taristana bi ser çiyayan de hatiye, Refekî kuliyan ê mezin û hêzdar tê. Belayeke wiha ji demên berê ve nehatiye dîtin, Ne jî wê di nifşên bê de were dîtin.


Yê ku Komstêrên Perwîn û Oriyonê afirandine, Taristan dike şeveq û roj dike şeva tarî, Yê ku gazî ava deryayê dike û dirijîne ser rûyê erdê, Navê wî Xudan e.


Ezê cejnên we bikim şîn, Hemû stranên we bizivirînim lavijên şînê. Wê çûx li her navtengê bê pêçan Û porê her serî bê kurkirin. Ezê wê rojê bikim şîna kurê yekta Û dawiya we bikim roja tehl.”


Ew gelê ku di tariyê de rûdine, Ronahiyeke mezin dît. Û li ser wan ên ku li welatê di bin siya mirinê de rûdinin Ronahî derket.»


Da ronahiyê bide wan ên ku di tariyê de Û di bin siya mirinê de rûniştine Û ewê berê lingên me bide ser riya silametê.»


“Hûn nêzîk bûn û li qûntara çiyê sekinîn. Çiya bi pêtên êgir ên ku digihîjin ezmanan, dişewitî û di nav ewrên tarî û taristanê de mabû.


Hûn nêzîkî wî çiyayê ku tê destdan û dişewite, bi mij, bi taristanî û bi bahoz e, nebûn;


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ