17 Li wir xerab dev ji eziyetê berdidin, Li wir westa bêhna xwe vedidin.
“Xwezî te ez li diyarê miriyan veşartama, Heta hêrsa te derbas dibû, tê ez li wir bihewandama, Tê dem bida min û wê gavê tê ez bi bîr bianîyama.
Gelo wê hêvî bikeve diyarê miriyan? Emê bi hev re herin binê axê?”
Çima ez wekî zarokekî ji ber diya xwe çûye nehatim veşartin, Wekî zarokekî ku ronahî nedîtiye.
Girtî bi hev re bêxem in, Dengê serkarên suxrevan nabihîzin.
Min ji zindiyan bêtir Xweziya xwe bi miriyan anî, Mirî ji zindiyan bextewartir jî dîtin.
Hezkirina wan, nefreta wan, Hesûdiya wan ji zû ve nemaye. Di her tiştê ku li ser rûyê erdê tê kirin de, Êdî her û her para wan tuneye.
Ji wan ên ku bedenê dikujin, lê nikarin can bikujin netirsin. Hê bêtir ji wî bitirsin ê ku dikare hem can û hem bedenê di dojehê de helak bike.
«Lê ez ji we dostên xwe re dibêjim: Ji wan netirsin, yên ku bedenê dikujin û ji wê pê ve nikarin tiştekî xerabtir bikin.
Loma ji bo ku tu kes bi eynî cûreyê neguhdariyê nekeve, em xîretkêşiyê bikin, da ku em bikevin wê rihetiyê.
Nexwe, ji bo gelê Xwedê rihetiyeke roja Şemiyê dimîne.
Çimkî wî yê rast ê ku di nav wan de dijiya, kirinên wan ên neheq didît û dibihîst, roj bi roj cefa dida canê xwe yê rast.
Hingê min ji ezmên dengek bihîst ku digot: «Binivîse: Xwezî bi wan miriyên ku ji niha û pê ve di yekîtiya Xudan de bimirin!» Ruh dibêje: «Erê! Da ku ji xebata xwe rihet bibin, çimkî kirinên wan bi wan re diçin.»
Xudan wê te û gelê Îsraêl bide destê Filîstiyan. Sibê tu û kurên xwe, hûnê tevli min bibin. Wê Xudan artêşa gelê Îsraêl jî bide destê Filîstiyan.”