1 Piştî vê yekê Eyûb devê xwe vekir û nalet li roja bûyîna xwe anî.
Lê tu destê xwe dirêj bikî û li hemû tiştên wî bixî, wî çaxî wê li ber te jî çêrî te bike.”
Di tevahiya van tiştan de Eyûb guneh nekir û Xwedê sûcdar nekir.
Heft roj û heft şevan pê re li erdê rûniştin û kesî tiştekî jê re negot. Çimkî wan didît ku êşa wî çiqas giran e.
Lê niha tenê destê xwe dirêj bike û li xwîn û goştê wî bixe, wî çaxî wê li ber te jî çêrî te bike.”
Eyûb wiha got:
“Bila roja ez hatim dinyayê tunebe, Şeva gotin: ‘Kurek çêbû’ tunebe.
Eyûb beredayî devê xwe vedike, Ew bi nezanî gotinan zêde dike.”
Çimkî wan êş bi ruhê wî da kişandin, Peyvên bêtedbîr ji lêvên wî hatin der.
Ax dayika min! Wey li min ku te ez anîm dinyayê! Ez bi tevahiya welêt re pevçûn û berberiyê dikim! Ne min bi deyn stand, ne jî min bi deyn da, Lê herkes nifir li min dike.