8 Gava Xwedê canê wan stand û ew tune kirin, Hêviya xwedênenasan çi ye?
Lê wê ronahiya çavên xeraban bitefe, Cihê reva wan tunebe Û tekane hêviya wan, hilma dawî be.”
Ew Xudanê ku canê her jîndarî, Hilma hemû beşerê di destê wî de ye.
Wê rizgariya min ev bibe: Mirovekî xwedênenas dernekeve hizûra wî.
Çimkî civata xwedênenasan sêr e Û agir konên bertîlxûran dadiqurtîne.
Şahiya xeraban kurt e, Şabûna xwedênenasan hema gavek e.
“Bila dijminên min wekî xeraban bin! Bila dijberên min wekî neheqan bin!
Gelo felaket bi ser neheqan de Û bela bi ser kesên xerabiyê dikin de nayê?
Riya hemû kesên ku Xwedê ji bîr kirine ev e Û wê hêviya kesê xwedênenas tune bibe.
Mirovek hemû dinyayê bi dest bixe jî, lê jiyana xwe winda bike, çi feyda wî heye? An dikare çi di ber jiyana xwe de bide?
«Wey li we hûn Şerîetzan û Fêrisîno! Hûn durûno! Hûn Padîşahiya Ezmanan li ber mirovan digirin. Hûn bi xwe nakevinê û ne jî hûn dihêlin ên ku dixwazin bikevinê, derbas bibin.
Mirovek hemû dinyayê bi dest bixe jî, lê ew xwe bi xwe winda bike, an ziyaneke mezin bigihîne xwe, çi feyda wî heye?
Em dizanin ku Xwedê dengê gunehkaran nabihîze. Lê eger mirovek biperize Xwedê û daxwaza wî bike, Xwedê dengê wî mirovî dibihîze.
Çaxê hûn vegeriyan û li ber Xudan giriyan, wî ne dengê we bihîst, ne jî guhdariya we kir.
Wê rojê ji ber padîşahê ku we hilbijartiye hûnê bikin hewar û zarîn. Lê wê Xudan guh nede we.”