6 Diyarê miriyan li ber Xwedê tazî ye, Xêliya warê helakê tuneye.
Ew bi qasî ezmanan bilind in, tu dikarî çi bikî? Ji diyarê miriyan kûrtir in, tu çi jê fêm dikî?
Warê helakê û diyarê miriyan dibêjin: “Me xebera wê bi guhê xwe bihîst.”
Çimkî niha ez bi aramî vezeliyabûm, Di xewê de bûm û rihet bûm,
Erê, ew sûc agirek e Ku heta warê helakê dadiqurtîne Û ji kokê ve hemû berê min radike.
Dergehên mirinê li ber çavê te xuya bûn? Te dergehên siya mirinê dîtin?
Gelo kê deyn daye min ku ez lê vegerînim? Di bin tevahiya ezmanan de çi hebe, ya min e.
Ew çiyayan ji cihê wan radike, Lê haya wan jê çênabe, Ew bi hêrsa xwe wan serobino dike.
Eger ez bêjim, «Wê tariya rastîn min rapêçe, Ronahiya li dora min bibe şev,»
Eger ez derkevim ezman, tu li wê derê yî, Nivîna xwe raxim li diyarê miriyan, tu li wê derê yî.
Ma tê nuwazeyên xwe nîşanî miriyan bidî? Ma wê siya miriyan rabe û pesnê te bide?
Warê helakê û diyarê miriyan jî li ber çavê Xudan vekirî ye, Nexasim dilê mirovan!
Çawa ku warê helakê û diyarê miriyan têr nabin, Wisa jî çavên mirovan tu caran têr nabin.
Ji bo pêşwaziya te bike, Diyarê miriyan ji bêsebriyê diheje. Hatina te hemû mezinên mirî yên berê Kelecanî dike. Hatina te hemû padîşahên miletan Ji ser textên wan radike.
Tiştên kûr û bi dizî ew vedike, Dizane çi di tariyê de heye. Ronahî herdem pê re ye.
Ew heta diyarê miriyan bikolin jî, Wê destê min wan ji wir bîne jorê. Rabin ezmanan jî, Ezê wan ji wir bînim jêrê.
Tu afirîn tune ku ji wî veşartî ye. Lê her tişt li ber çavê yê ku divê em hesab bidinê tazî û vekirî ye.
Û milyaketê kortala bêbinî li ser wan padîşah bû, ku navê wî bi Îbranî ‹Abadûn› û bi Yewnanî ‹Apoliyon› e.