4 Ew hejaran ji rê averê dikin, Tevahiya bindestên welêt tev xwe vedişêrin.
Kujer bi ronahiyê re radibe. Ew bindest û hejaran dikuje, Bi şev ew wekî dizan e.
Çimkî min, bindestê dikir hewar Û sêwiyê bêpişt, rizgar dikir.
Ez ji bo hejaran bav bûm Û min doza nenasan dikir.
Ma ji bo kesên di tengasiyê de ez nedigiriyam? Dilê min bi hejaran nedişewitî?
“Heke min daxwaza belengazan texsîr kiribe Yan çavê jinebiyê tefandibe,
Heke min kesekî ji bêkinciyê li ber mirinê ye, Yan hejarekî ku lihêfa wî tuneye dîtibe
Çimkî bi bîra wî nehat qencîkirin, Wî cefa bi bindest û bi hejaran da kişandin, Û kir ku dilşikestiyan bikuje.
Xwezî bi wî, ku xwedî dertê li hejaran! Di roja xerab de, wî xelas dike Xudan.
Kesê zorê li belengazan dike, Bi Afirandarê wan tinazan dike, Lê kesê li ber hejaran dikeve, Afirîner birûmet dike.
Kesê ji bo qezencê zorê li belengazan dike Û kesê tiştan dide dewlemendan, wê esse bibe xizan.
Gava rast bi ser dikevin, berziyeke mezin çêdibe, Lê gava xerab tên ser kar, mirov xwe vedişêrin.
Gava xerab rabin, mirov xwe vedişêrin, Lê gava ew tune dibin, kesên rast zêde dibin.
Nifş hene diranên wan wekî şûran in, Erçena wan wekî kêrê ye Ku bindestên welêt û hejarên însanan daqurtînin.
Ku heqê belengazan averê bikin, Mafê bindestên gelê min bistînin, Jinebiyan talan bikin Û sêwiyan bişelînin.
Ew serê belengazan di nav toza erdê de diperçiqînin Û bindestan li ser rê dehf didin. Bav û kur diçin heman keça ciwan Û navê min ê pîroz xerab dikin.
Ya çêlekên Başanê yên li Çiyayê Sameryayê, Guh bidin vê gotinê! Ya jinên ku zordariyê li belengazan dikin, hejaran diperçiqînin Û ji mêrên xwe re dibêjin: “Bîne, em vexwin!”