Îcar ez zivirîm û min li hemû zilm û zordariyên li ser rûyê erdê tên kirin nihêrî. Min hêsirên bindestan dîtin, Kesê ku dilê wan aş bike tuneye. Hêz li aliyê zordaran e, Kesê ku li ber dilê wan dide tuneye.
Lê niha gotina Xudan ev e: “Gelê min beredayî hilanîn û birin, Ma karê min li vir çi ye? Serwerên wan dikin zarîn, Hergav, tevahiya rojê navê min tê kêmkirin.” Ev e gotina Xudan.
Gava ez li ber te dozê vekim, Tu mafdar î, ya Xudan. Lê bihêle, ez bi te re li ser edaletê bipeyivim. Çima riya xeraban bi xêr e? Her bêbext ji bo çi rihet e?
We bi gotinên xwe Xudan aciz kir. Lê hûn dibêjin: “Me çawa ew aciz kir?” We bi van gotinan aciz kir: “Her kesê xerabiyê dike di çavê Xudan de qenc e. Dilê wî bi wî kesî xweş e.” Bi ser de we ev jî got: “Ka Xwedayê edaletê?”
Îcar bîhnfirehiya Xudanê me xilasî hesab bikin, çawa ku birayê me yê hezkirî Pawlos jî, li gor şehrezayiya ku ji wî re hatiye dayîn, ji we re nivîsiye.