14 Ewrên tarî wî dorpêç dikin û ew nabîne, Li ser qûbeya ezmanan digere.’
Ew rûyê heyva çardehşevî dinixême Û ewrên xwe li serî radixe.
Ne tarî û ne jî siya mirinê heye Ku xerabkar xwe tê de veşêrin.
Ji dera runiştî, Dinihêre li hemû yên li ser erdê rûniştî.
Ewr û tarî li der û dora wî ne, Rastdarî û dadperwerî bingeha textê wî ne.
Yê ku li ser qûbeya dinyayê rûdine Û şêniyên wê jê re wekî kulî ne, ew e. Yê ku ezmanan wekî perdeyekê ditikîne Û ji bo rûniştinê wekî konekî datîne ew e.
Gelo kesek dikare xwe li dera dizî veşêre Ku ez wî nebînim?” Ev e gotina Xudan. “Ma erd û ezmanan ne ez dadigirim?” Ev e gotina Xudan.
Ew odeyên xwe li ezmanan çêdike Û qûbeya xwe li ser erdê ava dike. Ew gazî ava deryayê dike Û bi ser rûyê erdê ve dirijîne. Navê wî Xudan e.